- Γειά σου Ελευθερία! Τι κάνεις εδώ; Πώς
βρέθηκες στο κάστρο της Λιθαρίτσας;
-
Σε ψάχνω Σωτήρη. Έφαγα τον τόπο να σε
βρω! Πού ήσουν; Για ποιο κάστρο μιλάς; Και ποιος είναι αυτός δίπλα σου;
-
Και να σου πω αδερφούλα μου, δεν θα το
πιστέψεις… Αυτός είναι ο Γιάννος και μαζί του έκανα μαγικά ταξίδια. Θα σου τα
πω όλα όταν πάμε στο σπίτι.
-
Ελευθερία! Τι υπέροχο όνομα! Οι Έλληνες
δώσαμε πολλές φορές το αίμα μας για να εξασφαλίσουμε την ελευθερία του έθνους
μας. «Ελευθερία ή θάνατος» ήταν το σύνθημά μας στον αγώνα του 1821.
-
Το ίδιο της έλεγα κι εγώ Γιάννο, για να
την πειράξω. «Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή…», όμως τώρα με τον κορωνοϊό
καταλαβαίνω στην πράξη τι σημαίνει να ζεις ελεύθερος από καθετί που σε
περιορίζει. Ελπίζω πολύ γρήγορα να ελευθερωθεί ο πλανήτης μας από τα δεσμά
αυτής της πανδημίας και να ζήσουμε και πάλι όλοι πραγματικά ελεύθεροι.
-
Σωτήρη, εγώ πρέπει να φύγω. Πρέπει να πάω να
βρω τη μάνα μου. Πρέπει να δω τι απόγινε τελικά.
-
Εντάξει Γιάννο. Να πας κι ελπίζω να τη
βρεις σύντομα. Σ’ ευχαριστώ γι’ αυτό το εκπληκτικό ταξίδι στον χρόνο και στην
ιστορία.
-
Για ποιο ταξίδι μιλάς Σωτήρη; Τώρα που
έφυγε ο φίλος σου θέλω να μου τα πεις όλα! Τώρα! Έλα να καθίσουμε στο πεζούλι
με θέα την όμορφη λίμνη μας. Είμαι όλη αυτιά! Δεν μπορώ να περιμένω να πάμε στο
σπίτι.
-
Ελευθερία, τυχαία γνώρισα τον Γιάννο και
μαζί ταξιδέψαμε στο παρελθόν. Έμαθα από πρώτο χέρι την ιστορία της πόλης μας
και κατάλαβα γιατί είναι τόσο ξακουστή και σπουδαία. Θα σου τα πω όλα με κάθε
λεπτομέρεια για να μάθεις κι εσύ την τοπική μας ιστορία. Γιατί όπως έλεγε και ο
Ιπποκράτης: «Την Ιστορία μελέτα παιδί μου, γιατί έτσι όχι μόνο τον εαυτό σου
και τη ζωή σου θα κάμεις ένδοξη και χρήσιμη στην ανθρώπινη κοινωνία, αλλά και
το μυαλό σου οξυδερκέστερο και διαυγέστερο.» Όμως το σημαντικό δεν είναι να
μένουμε μόνο στο παρελθόν αλλά να ζούμε το παρόν και να οραματιζόμαστε το
μέλλον. Από εδώ ψηλά, από το κάστρο της Λιθαρίτσας -θα σου πω στο σπίτι για την
ιστορία αυτού του κάστρου- αγναντεύω τη χιλιοτραγουδισμένη Παμβώτιδα και
σκέφτομαι πως πάντα η πορεία αυτής της πόλης συνδέονταν άρρηκτα με τη λίμνη της
κυρα Φροσύνης. Αυτή τη λίμνη που εμείς σήμερα την αφήσαμε στη μοίρα της και δεν
κατανοούμε πως κάνουμε μεγάλο κακό στον ίδιο μας τον εαυτό.
-
Γιατί, Σωτήρη, μόνο η λίμνη είναι
παραμελημένη; Εγώ την πόλη μου θα την ήθελα πολύ διαφορετική! Με περισσότερο
πράσινο, περισσότερους πεζόδρομους και ποδηλατόδρομους, πάρκα, παιδικές χαρές
και χώρους άθλησης, λιγότερα αυτοκίνητα στο κέντρο, περιποιημένα πεζοδρόμια και
κοινόχρηστους χώρους… Μια πόλη ανθρώπινη και σύγχρονη! Μια πόλη έτσι όπως την
αγαπάμε και τη θέλουμε όλοι.
-
Είναι μεγάλη ευκαιρία, λοιπόν, Ελευθερία,
με αφορμή την επέτειο για τα 200 χρόνια που συμπληρώνονται φέτος από την έναρξη
της ελληνικής επανάστασης του 1821, να μη σταθούμε μόνο στο ένδοξο παρελθόν μας
αλλά να αναλογιστούμε το παρόν και να οραματιστούμε το μέλλον αυτού του τόπου.
Του τόπου που θα ζήσουμε κι εμείς κι αργότερα τα παιδιά και τα εγγόνια μας.
Γιατί θα πρέπει να πάψουμε να ζούμε στο παρελθόν αλλά, ερευνώντας και
γνωρίζοντας το παρελθόν, να σχεδιάζουμε και να υλοποιούμε το μέλλον! Το μέλλον
των Ιωαννίνων! Το μέλλον της Ελλάδας του 21ου αιώνα! Το μέλλον του
κόσμου!
Γιατί, όσο δεν ξεχνάμε το παρελθόν, έχουμε
μέλλον.
Άλλωστε, «το παρελθόν είναι φάρος, όχι λιμάνι.»*
*ρωσική παροιμία
«Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν είναι σαν να σβήνεις και ένα
αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον.»
Ποιος είπε αυτή τη φράση; Τι εννοούσε;
Η Ελευθερία μάς είπε πώς θα ήθελε την πόλη της.
Ζωγράφισε κι εσύ ή γράψε τι σου αρέσει ή τι δεν σου αρέσει στην
πόλη σου και πώς θα ήθελες να είναι «τα Γιάννενα της καρδιάς μας».
Ανέβασε εδώ.....>>> τις σκέψεις σου και τις ζωγραφιές σου.
